Het was begin maart 2023 dat ik een grijsgestreepte kat in onze tuin zag met een gevangen vogel. Toen ik naar buiten ging, was het dier verdwenen. Het was waarschijnlijk een zwerfkat die van een van de omliggende boerderijen kwam. Die boeren zien het nut van steriliseren niet in met als gevolg dat de kattenkolonies groter worden en een aantal gaat zwerven, vaak katers die door andere, sterkere katers worden verdreven. Heel vaak zijn ze niet al te gezond want ze worden ook niet naar de dierenarts gebracht wanneer ze wat onder de leden hebben. Veel hebben kattengriep en soms andere nare aandoeningen.
Een paar dagen later, 5 maart, hoorde ik gemiauw bij ons huis. Toen ik ging kijken zag ik Charlie en Hissy aan de achterkant van ons huis naar de muur kijken. Tegen de muur zat een zielig hoopje grijsgestreepte kat met een wat gezwollen kopje en een zwerend oog. Het katje bleef ondanks mijn aanwezigheid zitten. Sterker nog, ik kon het oppakken. Ik zag geen balletjes dus ik nam aan dat het een vrouwtje was. Geen oorknip (punt van een oor wordt verwijderd bij gecastreerde zwerfkatten zodat ze niet per ongeluk weer onder het mes gaan en van een afstandje herkenbaar zijn als al gesteriliseerd) Ik besloot wat eten naar buiten te brengen en Charlie en Hissy gingen met me mee naar binnen. Toen ik met het eten buiten kwam zat ze bij de achterdeur en wilde naar binnen. Ik bracht het eten naar de kennel die nog steeds buiten staat en daar ging ze zitten eten. Ik ging ondertussen met Orla overleggen wat we wilden doen en het was ons allebei duidelijk dat we haar naar de dierenarts wilden brengen. We maakten een van de kattenmanden gereed maar toen ik buiten kwam was het katje verdwenen.
Maandag 6 maart zagen we haar niet maar toen ik dinsdag 7 maart op mijn werk was kreeg ik een bericht van Orla dat zij het katje had weten binnen te brengen en dat het nu in de badkamer verbleef. Orla nam contact op met onze dierenarts, Andrea en ze bracht het katje diezelfde avond nog naar haar toe. Het bleek dat het om een zwanger vrouwtje van ongeveer 5 of 6 jaar oud ging. Ze miste een paar tanden en had een lelijk abces bij het linkeroog en Andrea was niet zeker of het oog behouden kon worden. Wij hadden inmiddels al besloten dat we zouden proberen om haar te houden en van alle zorg te voorzien die ze nodig had. Op 8 maart, mijn verjaardag, haalde Orla Cleo, zoals we haar inmiddels hadden gedoopt, weer op. We hadden de zwangerschap laten onderbreken en haar laten steriliseren. Omdat we niet zeker wisten of ze op lange termijn bij ons zou blijven, had Andrea het tipje van het linkeroor verwijderd. We hadden ook medicatie voor het oog voorgeschreven gekregen: antibiotica en oogdruppels en de hoop was dat het oog behouden kon worden. Andrea had die medicatie niet op voorraad dus haalden we dat elders om er zo snel mogelijk mee te kunnen beginnen. Met die medicatie begonnen we donderdag 9 maart.
De eerste dagen konden Orla en ik samen voor Cleo zorgen, waarbij Orla de oogdruppels voornamelijk alleen deed omdat ik van 13 tot 19 maart naar Nederland zou gaan en ze het dus een week alleen moest doen. Cleo had de eerste 7 dagen na de sterilisatie pijnstillers waardoor het met de oogdruppels ook wat gemakkelijker ging, hetgeen Orla de kans gaf om te wennen aan het alleen vasthouden en druppelen.
Twee weken lang was ze voornamelijk in de badkamer aan het bijkomen maar ze werd steeds nieuwsgieriger naar de rest van het huis. Wij wisselden vanaf haar komst haar slaapdekentje om de dag en legden het gebruikte dekentjes bij de slaapplekken van Charlie en Hissy om hen aan haar geur te laten wennen en legden ze dan weer voor een dag terug om Cleo aan hun geur te laten wennen. Ik bestelde bij Zooplus een aantal flesjes Feliway voor de stopcontactverstuivers die we al hadden en die op drie ver verwijderde plekken in stopcontacten gingen. Feliway is een synthetisch feromoon dat helpt bij stress in een multi-kat huishouden en om katten gemakkelijker aan elkaar te laten wennen.
We lieten haar in haar eigen tempo aan de rest van het huis en aan de twee boys wennen. We hadden haar inmiddels verhuisd van de badkamer naar mijn werkruimte waar ze op een kattenbed in het raam kon liggen en meer ruimte had. Ik had op de deur van wat we in Ierland een hot press noemen, een kledingdroogkast waarin zich ook de heetwatertank bevindt, een deurhaakje bevestigd met het oogje aan de in de hal tegenoverliggende boekenkast. Met de deur open sloot het zo de hal af zodat Cleo in Orla’s werkruimte, de badkamer, mijn werkruimte en onze slaapkamer kon komen. Wanneer Orla en ik uit huis waren hadden de boys dan toegang tot de keuken, de zitkamer en het kattenluikje in de bijkeuken om in en uit te kunnen gaan. Cleo verborg zich nog steeds veel en ze was eerst bang voor de speeltjes die overal lagen en waarvan ze niet wist wat ze er mee moest. Dat veranderde snel. Het is zo dankbaar en leuk om een zwerfkat geleidelijk vertrouwd te zien worden met een huis en haar eigen mensen. We maakten tijd om met haar te spelen en probeerden dan soms ook Hissy Murphy of Charlie in het spel te betrekken om zo de onderlinge band wat te versterken waarbij we alle drie ook om de beurt aaiden om geur van de ene op de andere kat over te brengen, hetgeen ook helpt met de onderlinge band.
Met Cleo’s oog ging het erg goed en Andrea, de dierenarts was erg tevreden. Ze zou waarschijnlijk volledige functionaliteit terugkrijgen. We lieten haar vaccineren en van een microchip met ons adres voorzien. Wat ons betreft was ze nu volledig deel van onze familie en we hadden het gevoel dat het wederzijds was, maar je weet het nooit met katten. Wij zullen in ieder geval ons best doen om het haar zoveel mogelijk naar de zin te maken. Wordt vervolgd.
stamppot_woord 